28 Nisan 2009 Salı

ortanca cocuk sendromu

anladım ki arada olmayı sevmiyorum ben! ne çok nedenim varmış sevmemek için...

mesela "iki arada bir derede " deyimini hiç sevmem. sırf ara oldugu için veyahut sevmem ben ortada durmayı. ya sonda dururum yada en başta.

direk olsam da eminim "orta" direk olmazdım, ve kimseyi vurmazdım alnının yada iki kaşının ortasından.

sen hiç ortanca çocuk oldun mu! olmadın sa söyleyeyim kötü birşey ortanca olmak! büyük kardeşin büyüktür bakkala gitmek için; küçük kardeşinse yeterince büyümemiştir. sen bu kutsal görev için biçilmiş kaftansındır. yani dünyaya ayak işleri için gönderilmişsindir. bakkal çırağı modunda bir yaşam sana doğum günü hediyesi olmasa da doğduğun gün hediyesidir.

sevmiyorum ortada olmayı ve o yüzden bir kızın iki erkek arasında karar vereceği iki aptal piyoncuktan birisi hiç olmadım.

yürüyen sürünün ortanca koyunu da olmadım hiç, çocukluğuma yapılan bir nispetti, tek nedeni!

olamam ben ortanca vee olamam ben ortada. ayağa düşerim ama ortaya asla düşmem...

sevmem ben "orta" yı o yüzdendir hep kaleye şut çekişlerim. gol mu olur deme sakın. ne farkederki! ben şutumu çekerim polemiğe de girmem...

şimdi sen de koymamalısın ortaya beni yada ortada koymamalısın beni!

çünkü sevmem ben ortalıkta olmayı..! bırakmışsam sana saf'ımı tayin etmeyi, en netinden bir saf tayin etmelisin bana! yoksa hem sana hem de sana yazık olur ki ben sana ben değil sen olmuşumdur o bırakış sonrası!

anlamadın mı ortada bir düşünceye sahip oldugun içindir!

bulanık diyorum çoookk bulanık!

"bulanık su*" sevmeme nedenim de sırf bu yüzden! havuzdan başka yerde yüzmememde! ortada olupta tek sevdiğim şey "orta karadeniz"dir. zaten bilirsin onunda nedenini!

ortada ilişki yaşamam. çünkü adını sevmem!!!

ve yine söylüyorum. ben ortaya yakışmam fazla ağır kalırım ortaya ve bazende fazlaca hafif!

işte o yüzden ortada bırakmamalısın, frontal lob umu!

ve şimdi karar verdim ben bana 3 çocuk doğurmayacak bir kızla evlenmeyeceğim! neden mi söylim:

benim ortanca çocuğum olmalı. cinsiyeti önemli değil ama mutlaka 3 çocuğum olmalı ki, ortanca cocugum olabilsin. ben bu sendromu bukadar dolu yaşarken onu anladıgımı hissettirebileceğim çocugum olmalı benim...

bak ortanca babanın kaderi, ortanca cocuğa diyebilmeliyim mesela ben:) işi gücü bırakıp bunları düşünüp bunların hayalini kurdum emin olabilirsin...

neyapsaydım daha mantıklı bir hayal varsa söyle onu kurayım. ama akıl verirken daha önce kurmadıgım bir hayal "aklı" ver. yada dur! verme hiç bişiy, varsa kendine kullan:) benim ki fazla bile zaten eksik gelirse alırım senden "öndünç!".

azcık geri kalasım var hayattan ama arkası dolu çıkamıyorum. ulan olmadı madem ilerleyelim abiler diyorsun ki yine olmuyor önün kapalı! hay ben böyle ..

diyecek oluyorsun "sus büyük dururken, küçüğe laf düşmez" diyorlar.

sendromlaşmayı severleşmeye alışmaya çalışmayı denemeli insan! hala insansa tabi!
şimdi gitmeliyim! bu sıra hep ortaya denk geliyor yerim. madem sen seçemedin saf ımı, ben azıcık köşe kapayım! en ortasız-ından! en can-sızından!

balon balon nereye kadar daaaa:)